Legendarna glumica Branka Petrić već 14 godina je udovica, nakon što je te 2010. preminuo njen suprug i kolega Bekim Fehmiu, a ona priznaje da i dalje postoji žal za propuštenim.
Branka uveliko je zagazila u devetu deceniju života, ali je mladalački duh i ljubav prema glumi ne napuštaju.
Glumica se osvrnula na svoje angažmane, ističući da je umetnički život održava.
„Rekla bih da sada trčim postglumački maraton, a u tome nema mnogo moje zasluge. Umetnički život i život kojim živim jesu dve paralele, a jedna bez druge ne ide. Rekla bih da je u svemu tome najveći uspeh bilo sačuvati porodicu, postati baka, slediti svoje biće i odigrati (i još igram) to što beleži kompjuter, pa se i sama iznenadim količinom naslova“, kaže glumica.
Branku smo nedavno gledali u seriji „Nobelovac“ koja govori o životu Iva Andrića, gde je tumačila Zorku, majku njegove velike ljubavi Milice Babić.
Međutim, preovladava ljubav prema teatru, pa je i dalje aktivna na „daskama koje život znače“.
„Pozorište traje više od 2.500 godina, odoleva svim menama, jer „sve na ovom svijetu vječna mijena jest“, i svaka generacija je u odnosu na društvene, političke i religiozne okolnosti proistekla iz toga da stvara svoje pozorište. A umetnost uskače u taj voz.“
Njen suprug, poznati glumac Bekim Fehmiu, preminuo je 2010. godine, a Branka sebično čuva uspomenu na njega. Iako je njihova ljubav bila filmska, postoje stvari za kojima i dalje žali.
„Moj žal je što nisam naučila albanski jezik, ne sviram nijedan instrument, nisam videla polarnu svetlost ni plivala s delfinima. Veoma sam želela da plešem tango sa svojim suprugom Bekimom, a nisam. On je plesao kao pravi Argentinac“, otkrila je Branka Petrić u razgovoru za magazin Elle.
